Aangifte moord op Larissa Dumont bij top van justitie

Met een nicht van het slachtoffer en oud-rechercheur Dick Gosewehr heb ik vandaag aangifte gedaan van de vermoedelijke moord op Larissa Dumont bij het College van procureurs generaal, de top van het Openbaar Ministerie.

Larissa’s dood is jarenlang weggezet als ‘dodelijke paardenbeten’. Tegenwoordig houden politie en justitie het op een ‘val van haar paard langs een spijker’.

In werkelijkheid is er volgens acht, door ons geraadpleegde deskundigen sprake van een moord die stelselmatig door recherche en OM wordt veronachtzaamd. De zaak is nooit serieus is onderzocht. Zelfs tot in Amerika roept dit schandaal verbijstering op onder forensisch pathologen en profilers van de FBI.

Vrouwendag

Mijn keus om vandaag, op Internationale Vrouwendag, de top van het Openbaar Ministerie aan te schrijven is een bewuste. De laatste tijd is er eindelijk meer aandacht voor femicides, moorden op meisjes en vrouwen. In Nederland gaat het om gemiddeld veertig slachtoffers per jaar. Om de tien dagen (!) wordt in dit land een meisje of vrouw door haar (ex)partner vermoord, schreef online-magazine One World in november afgelopen jaar.

Ook de dood van Larissa berust op een misdrijf, hebben we na lang en intensief onderzoek vastgesteld. Ik vind het onbestaanbaar dat de Nederlandse opsporingsautoriteiten deze zaak echter onbestraft laten en de dader geen strobreed in de weg leggen, om hun eigen fouten uit het verleden te blijven camoufleren. Het slachtoffer was pas 25 jaar. Larissa had een zoontje in de peuterleeftijd dat zonder zijn moeder heeft moeten opgroeien.

Onze actie moet dan ook tevens als een aanklacht tegen de betrokken instanties – politie, OM, en NFI – worden gezien.

Familie

“Voor ons als familie is het onverteerbaar dat de moord op Larissa niet serieus door politie en justitie wordt onderzocht”, zegt een achternicht van het slachtoffer die de aangifte heeft medeondertekend. “Larissa was een bruisende vrouw die middenin het leven stond. Een en al ambitie, was ze, met allerlei toekomstdromen over haar zoontje, paarden, wedstrijdrijden en haar boerderij. Niemand mag straffeloos uit het leven worden gerukt door toedoen van een ander. We hopen dat het College van procureurs-generaal alsnog een serieus politieonderzoek laat instellen. En dat er na zo’n lange tijd alsnog gerechtigheid komt voor mijn achternichtje.”

Met oud-rechercheur Dick Goswehr doe ik al jaren onderzoek naar deze bizarre zaak. Larissa’s plotselinge dood voert terug naar 27 mei 1997 toen de ervaren westernrijdster en paardenfokster, dood werd aangetroffen in de buitenmanege bij haar woonboerderij in Nieuwveen.

Verdachte

Ondanks de verdachte omstandigheden en extreme verwondingen kwam er zelfs geen forensische sectie op het lichaam. Politie en OM maakten destijds doodleuk bekend dat de jonge vrouw was doodgebeten door haar paard. Leden van de bereden brigade van de politie hadden zich daartegen vergeefs verzet. Deze politiemensen hadden benadrukt dat paarden stompe tanden hebben en bovendien geen mensen doodbijten.

Tien jaar later kreeg een technisch rechercheur argwaan bij het zien van de foto’s van de plaats delict en het stoffelijk overschot van Larissa. Hij legde de opnamen vergeefs voor bij het NFI. Ook het aan Justitie gelieerde onderzoekslab hield echter vol dat paardenbeten de doodsoorzaak waren.

Onthoofd

In 2014 kreeg ik de foto’s toegespeeld. De opnamen vertonen onder meer een kaarsrechte en zeer diepe snede, van links naar rechts op Larissa’s hals, waardoor de jonge vrouw nagenoeg was onthoofd. Op een van haar handen prijken aan de buitenkant eveneens diepe snijwonden. Aan de binnenzijde is een diepe verwonding te zien in de vorm van een punt.

Ik stapte destijds met het beeldmateriaal naar diverse deskundigen, onder wie een dierenarts, forensisch medisch onderzoeker Selma Eikelenboom van IFS, forensisch patholoog Danny Spendlove en hoogleraar vaatchirurgie Willem Wisselink van het Amsterdam UMC. Allen concludeerden dat de letsels in de verste verte niet op wonden door paardenbeten lijken. Wel komen de wonden overeen met het scherprandig letsel bij moordpartijen waarbij een mes of ander scherp voorwerp is gebruikt. In dit geval: het doorsnijden van de hals en afweerletsels op de hand.

Brand

In diezelfde tijd traceerden we vriendinnen van Larissa die melding maakten van verdachte omstandigheden vóór de dood van de jonge vrouw. Zo had er enkele weken eerder een brand gewoed in de boerderij waar Larissa met haar zoontje en toenmalige partner woonde.

Op dat moment waren alleen Larissa en haar kind thuis. De twee lagen boven te slapen en konden door de brandweer worden gered. Larissa werd toen met ademhalingsproblemen overgebracht naar een ziekenhuis. De brand was vermoedelijk ontstaan door een constructiefout in de schoorsteen, werd destijds bekendgemaakt. Maar ook bij een van de toegesnelde brandweerlieden bleef twijfel bestaan.

Aangestoken

Volgens haar vriendinnen had Larissa zelf het vermoeden dat de brand was aangestoken en was zij erg bang dat haar iets zou overkomen. Een ex-partner van Larissa bleek zich met criminele activiteiten bezig te houden en kwam in het buitenland naar verluidt vast te zitten.

Opmerkelijk is verder dat de Nieuwveense volgens haar vriendinnen in onmin leefde met haar toenmalige partner. Hij wilde volgens de getuigen dat zij haar paarden de deur uit zou doen. Voor de wedstrijdamazone was dat onbespreekbaar, het maakte Larissa woedend.

Verkeerd

Daar komt bij dat het slachtoffer is aangetroffen in kleding en schoeisel waarmee zij, aldus haar vriendinnen en medewedstrijdrijders, nooit op haar paard zou zijn gestapt. Het paard, dat bij haar lichaam in de buitenbak werd aangetroffen, had bovendien een verkeerd, veel te klein hoofdstel om.

De zaak kreeg ook later opvallende wendingen. Larissa’s toenmalige vriend – die op het lichaam van zijn vriendin was gestuit – maakte in 1998 bekend dat hij haar paard die avond ongezadeld had aangetroffen. Maar de toegesnelde politie had bij het bloedbad geconstateerd dat het dier wel een zadel op zijn rug. Larissa kan, gezien haar bizarre verwondingen, haar paard onmogelijk nog zelf hebben opgetuigd, bevestigden experts in ons onderzoek. Dat doet vermoeden dat iemand anders dat heeft gedaan en zaken in scene heeft willen zetten.

Heropende

Nadat ik een aantal van zulke feiten in een groot verhaal in De Telegraaf naar buiten bracht, heropende het coldcaseteam van de politie Haaglanden onder leiding van toenmalig coördinator Leo Simaïs in 2015 het onderzoek.

Simaïs en zijn collega’s nodigden me destijds uit om naar het politiebureau in Den Haag te komen. De rechercheurs beweerden bij die gelegenheid alsnog diepgravende naspeuringen te gaan doen. Later zou blijken dat hun onderzoek weinig of niets voorstelde. Zelfs de vriendinnen van Larissa zijn niet door het coldcaseteam als getuigen gehoord.

De stoffelijke resten van het slachtoffer werden destijds opgegraven. Het OM maakte in 2016 bekend dat het NFI op de skeletdelen beschadigingen had aangetroffen. Zonder enige uitleg ging het, twee decennialang volgehouden paardenbeet-scenario van het NFI vervolgens van tafel.

Spijker

Hetzelfde NFI beweert sindsdien dat Larissa van haar paard moet zijn gevallen en langs een spijker werd gesleurd. Maar ook dat scenario verklaart de vele diepe snijletsels op verschillende plekken van haar lichaam in het geheel niet.

In de aanloop naar het schrijven van ons boek ‘Moordsporen, op zoek naar de waarheid achter cold cases’, hebben Dick Gosewehr en ik ons dossier in 2019 alsnog voorgelegd bij forensisch medische deskundigen en voormalige opsporingsagenten van de FBI van de Cold Case Foundation in de VS.

Een van hen is Todd Grey die dertig jaar lang als chef forensische pathologie aan het roer stond van het forensisch instituut van de staat Utah. Ook hij geeft aan overtuigd te zijn van een misdrijf. “Ik kan er echt niet bij hoe deze zaak als ongeluk kan zijn afgesloten”, zegt Grey onder meer in ons boek. “En ik vraag me af waarom de opsporingsautoriteiten zo fel gekant zijn tegen het idee dat dit een moord is.”

Onzinnig

Het jongste meesleepscenario langs een spijker noemt de gerenommeerde, Amerikaanse patholoog irreëel. “Ik weet niet wie die uitleg heeft verzonnen, maar het is volslagen onzinnig. Op de foto’s zijn heel duidelijk scherpe en diepe snijwonden te zien die zijn veroorzaakt met een mes of ander scherp voorwerp.”

*de tekst gaat door onder de afbeelding*

Kennelijk heeft het OM inmiddels ook in de gaten dat hun uitleg niet deugt. Het persbericht dat justitie in december 2016 over het ‘spijkerscenario’ uitbracht, is sinds het verschijnen van ons boek wonderlijk genoeg volledig van internet verdwenen.

Tweede Kamer

Zeven politieke fracties in de Tweede Kamer stelden daags nadat ‘Moordsporen’ van de persen rolde, vragen over onder meer de zaak-Larissa aan minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid. In zijn antwoord onthield de minister belangrijke informatie aan de Tweede Kamer.

Het College van procureurs-generaal heeft inmiddels laten weten onze aangifte te hebben ontvangen en die tevens te hebben doorgestuurd naar de afdeling Bestuurlijke Juridische Zaken van het Parket-Generaal.

Nu maar afwachten of dat ditmaal tot een écht moordonderzoek door de politie zal leiden.