“Hoeveel jochies zijn er eind jaren tachtig en jaren negentig in de Limburgse mijnstreek door onbekende daders verkracht of aangerand? Ik mag toch hopen dat de aangiftes van zaken als die van mijn broer Thomas* bewaard zijn gebleven en in het onderzoek naar de in 1998 gepleegde moord op Nicky Verstappen op zijn minst zijn gelezen.”
Dat zegt de broer van de in 1990 bij het Limburgse Nuth misbruikte Thomas in reactie op de gebeurtenissen van de afgelopen dagen.
Hoogstwaarschijnlijk koestert hij ijdele hoop. Het heeft er alle schijn van dat politie en justitie in het onderzoek tegen Jos Brech andere, onopgeloste zedenmisdrijven met jonge jongens in die omgeving namelijk niet of nauwelijks tegen het licht hebben gehouden. Of de stukken van de zaak van zijn broer Thomas nog kunnen worden teruggevonden, is zeer de vraag.
Slachtoffer
Thomas – nu een veertiger – vertelde donderdag op deze website hoe hij op 15 februari 1990 slachtoffer werd van een zedenmisdrijf.
Hij was destijds dertien en liep met zijn hond op een verlaten rangeerterrein bij het Limburgse Nuth te wandelen, toen hij plotseling door een onbekende man werd aangevallen en met grof geweld werd misbruikt. Een dag later deden Thomas en zijn moeder daarvan aangifte bij de politie in Heerlen, maar de familie hoorde nooit meer iets van de gruwelijke zedenzaak.
Alarm
Twee jaar geleden – toen politie en justitie bekend maakten Jos Brech als verdachte in de moord op Nicky Verstappen te beschouwen – sloeg Thomas alarm bij de politie.
Hij ziet overeenkomsten met eerdere en in de nabijheid door Brech gepleegde zedenfeiten met jonge jongens. Thomas zocht in de zomer van 2018 daarom uit eigen beweging contact het onderzoeksteam in de Verstappen-zaak. Hem werd toegezegd dat hij als getuige zou worden gehoord, maar dat gebeurde niet. Hij hoorde opnieuw niets meer van recherche en OM.
Veranderd
Na publicaties op FemkeFataal is justitie in Maastricht sinds vrijdag van gedachten veranderd. Thomas wordt alsnog gehoord. De zaak heeft hem uiteraard nooit losgelaten en hij heeft nog steeds last van de traumatische gebeurtenissen.
Ook zijn twee jaar oudere broer kan zich die vreselijke dag, ruim drie decennia geleden, nog helder voor de geest halen. “Thomas stond die middag opeens met onze hond voor de deur en belde aan”, kijkt hij terug. “Toen ik opendeed, zag ik meteen dat het helemaal mis was met hem.”
Razend
Met horten en stoten vertelde zijn jongere broer zijn afschuwelijke verhaal. “Langzaamaan begreep ik wat hem was overkomen”, vervolgt Thomas’ broer. “Ik wilde achter de dader aangaan. Ik was razend en kon die man wel wat aandoen! Maar hoe meer Thomas over de zaak losliet, hoe meer ik begreep dat ik hem absoluut niet alleen kon laten. Machteloos heb ik hem onder de douche gezet. Op een gegeven moment kwam onze moeder gelukkig thuis.”
Het feit dat de zaak van zijn broertje onopgelost bleef, viel ook hem zwaar. “Ik heb jarenlang, steeds als ik over de drukke pleinen van Heerlen liep, gedacht dat ik misschien wel de dader tegen het lijf zou lopen zonder überhaupt te weten dat hij de dader is.”
Traumatische
Voor Thomas zelf betekende het feit dat politie en justitie zijn zaak nooit serieus namen en dat ook in 2018 weer niet deden, een extra belasting: dat gebrek aan belangstelling en erkenning komt de verwerking van traumatische feiten bij slachtoffers bepaald niet ten goede.
Voor het onderzoek in de zaak-Nicky Verstappen kan het bovendien een gemiste kans vormen. De bewijslast in het strafproces is mager. Het OM kan zich niet permitteren om achterover te leunen en had andere zaken die mogelijk ook aan verdachte Jos Brech zijn toe te schrijven, daarom volgens strafrechtdeskundigen wel degelijk grondig moeten natrekken.
Oproep
Inmiddels ben ik met oud-rechercheur Dick Gosewehr een eigen onderzoek begonnen naar onopgeloste zedenmisdrijven in de mijnstreek waarbij jonge jongens in de jaren tussen 1984 en 2015 slachtoffer zijn geworden. Daarom doen we een oproep aan slachtoffers van toen om zich bij ons te melden.
Ook de lokale nieuwssite ZO-NWS heeft onze oproep inmiddels gepubliceerd.
Met informatie en tips kunt u terecht bij: gosewehr@ziggo.nl, vandergraafjolande@gmail.com of contact@femkefataal.nl
*Omwille van zijn privacy is de naam ‘Thomas’ gefingeerd.
Het feit dat er binnen de scouting wel verdachtingen waren maar geen actie wijst op zijn minst op de hand boven het hoofd houden. In de loop der jaren heb ik in de diverse media ook vernomen dat er wel meer geruchten waren over vermeende misstanden binnen de scouting in die regio. Stel 2 daders binnen de scouting herkennen elkaars gedrag op sexueel vlak. Dan kan er dus een passieve of actieve samenwerking zijn zoals je ook uitgebreid binnen de Katolieke kerk zag en ziet. Je hebt daders en gewone zwijgers die de goede naam van de organisatie willen beschermen maar je hebt ook daders die elkaar herkennen in hun doen en laten of zelfs aanwezig zijn tijdens een misdaad als getuige. De ene dader die de andere beschermd om maar zo lang mogelijk zelf ook buiten beeld te blijven. Wat zich kenmerkt bij organisaties is dat veel mensen bereid zijn om al het vuil onder het tapijt te schuiven alsof het niet gebeurd is. Ze helpen de dader zonodig aan een andere functie of organisatie om zelf maar van het probleem af te zijn. Van de dader kun je nog zeggen dat ze een stoornis hebben maar juist van de wegkijkers gaat het gevaar uit omdat ze voor de dader een sfeer scheppen van ik kom overal mee weg tot aan het gevoel als zouden de anderen ermee instemmen. Dit zagen we ook bij de schandalen bij de Hockeybond , universiteiten , modellenwereld , etc etc. De wegkijkers hebben bijna een beangrijkere rol dan de daders. Ze doen immers vaak veel meer moeite om de sporen uit te wissen dan de dader zelf. En als ze eenmaal aan een doofpot hebben meegewerkt zijn ze voor de rest van hun leven verbonden met de voor hen bekende dader. Het is dus ook in hun belang dat eventueel nieuwe zaken niet aan het licht komen omdat bij diepgaand onderzoek ook de oude zaken weer aan het daglicht komen. Dat willen ze tegen iedere prijs voorkomen en zullen een dader wellicht ook waarschuwen als ze merken dat er weer onderzoek naar de dader of als er geruchten gaan dat er iets niet pluis is. Je ziet dit gedrag bij vrijwel alles onderzoeken en misdaden waarbij naar voren komt dat de omgeving bewust heeft gezwegen. Hun stukje misdaad wordt op die manier verweven met de misdaden van de dader