Het is 23.00 uur als we klaar zijn met werken. Samen draaien we die nacht piket.
Als ik om 24.00 uur in mijn bed kruip, heb ik er nog geen weet van dat ik een uur later alweer in mijn auto zit.
Ik slaap net als mijn telefoon gaat. We hebben een verkrachting. Het lijkt een ernstige zaak. Ik moet van heel ver komen. Belden ze nu wel of niet? Droomde ik? Een beetje wankel loop ik naar de douche. Ik schiet in mijn kleding die ik een uur geleden had uitgedaan, doe snel een beetje make-up op en spring in mijn auto.
Op bureau hoor ik dat een twintigjarig meisje op gewelddadige wijze is verkracht. Ze ligt in het ziekenhuis.
Inmiddels is mijn collega er ook. We bellen een forensisch arts, een medicus die DNA gaat veiligstellen en een letsel-omschrijving zal maken. Vervolgens pakken we een zedenkit* en rijden naar het ziekenhuis.
Schrik
Op de eerste hulp worden we opgewacht door collega’s van de uniformdienst. “Schrik niet”, zeggen de collega’s. “Het slachtoffer ziet er vreselijk uit. Ze is nauwelijks herkenbaar.”
We zijn wel wat gewend maar als we het gordijn opzijschuiven, kijken we in het vreselijk toegetakelde gelaat van een vrouw. Dat het een heel jonge vrouw is, is zelfs niet meer zichtbaar.
Haar oog zit dicht en is zwaar opgezwollen, geronnen bloed ontsiert haar gezicht. Haar lippen zijn enorm opgezet. In haar haar zien we takjes en bladeren. Haar nagels zijn gebroken en haar voeten zijn zwart van het zand. Dit meisje heeft gevochten voor haar leven. We kijken naar haar identiteitsbewijs. Het is een mooi meisje. Ze lijkt een beetje op Sneeuwwitje. Helaas is ze in een heel slecht sprookje terechtgekomen…
Als we naast haar staan, komen de artsen binnen. Op de scan is te zien dat er bloed in haar hersenen zit. De artsen twijfelen nog of ze het gewonde oog moeten openen om het te kunnen redden. Het blijkt dat de oogkas van het meisje is gebroken.
Anders
In alle jaren bij dit bureau is dit wel een van de heftigste verkrachtingen die we hebben meegemaakt. Meestal gebeuren zulke zedenmisdrijven binnen de relatiesfeer. Deze zaak is anders. Dit is een ‘man uit de bosjes- verkrachting’.
Het was een onbekende man die het meisje tegemoet kwam lopen op het fietspad. Gelukkig zijn er getuigen die mogelijk haar redding zijn geweest. Zij kunnen iets vertellen over het uiterlijk van de dader.
Stap voor stap reconstrueren we wat er is gebeurd.
Het slachtoffer was een biertje gaan drinken in een kroegje. Het was gezellig geweest. Zo tegen middernacht besloot ze naar huis te fietsen. Het meisje wilde de man die op haar afkwam, voorbij fietsen.
Klap
Toen zij hem passeerde voelde ze een klap. De man riep wat in het Nederlands en duwde het slachtoffer met fiets en al op de grond. Onmiddellijk begon hij op haar in te stompen met zijn vuisten en duwde hij zijn penis in haar mond. Het meisje vroeg hem te stoppen met slaan. Ze zou alles doen wat hij wilde, als hij maar stopte met slaan.
De verkrachter luisterde niet en bleef maar op haar inslaan. Hij scheurde haar kleding, trok haar broek omlaag en probeerde het meisje met zijn penis te penetreren in haar vagina. Ze weet niet of hem dat ook echt is gelukt, omdat ze aldoor vuistslagen moest incasseren.
Er kwamen een paar mensen aangelopen. Een van hen zag de man en riep hard dat hij moest oprotten. De dader koos eieren voor zijn geld en liep door. De voorbijgangers ontfermden zich over het slachtoffer. Op afstand bleef de dader nog even kijken en rende toen hard weg.
Politie en ambulance werden gebeld. De zaak werd groot opgeschaald, zoals wij dat in politiekringen noemen.
Bewezen
In deze zaak is de dader aangehouden en vervolgd voor verkrachting en zware mishandeling. Beide feiten zijn bewezen verklaard. De verdachte heeft zes jaar gevangenisstraf en een geldboete opgelegd gekregen. Ook moet hij het slachtoffer een schadevergoeding betalen.
*Als er sprake is van een verkrachting kan een medisch onderzoek worden uitgevoerd. De arts maakt daarbij gebruik van een zedenkit. Een zedenkit is bedoeld om sporen van de verdachte, zoals bloed, sperma, haren en speeksel, veilig te stellen. Zodra een officier van justitie daar toestemming voor heeft gegeven, wordt de zedenkit vervolgens ingezonden naar het Nederlands Forensisch Instituut. Het NFI probeert uit de sporen een DNA-profiel van de verdachte te halen. Het verkregen profiel wordt daarna vergeleken met de, in een databank opgeslagen DNA-profielen om te kijken of het matcht met een persoon en/of andere zaken.
De eerste column van Sandra en Elisa lees je hier