Moordvrouwen in Nederland: Zeliha doodde haar geheime minnaar

“Je kunt krijgen wat je wilt. Maar ik wil dat je hierheen komt”. Met die boodschap lokt Zeliha K. haar geheime minnaar Nihat Oyanik maandagmorgen 21 mei 2001 telefonisch naar haar huis in Deventer.

“Oké, precies wat ik wou”, antwoordt de Turkse Koerd, voordat hij tegemoet komt aan de wensen van zijn dan 19-jarige lief. Opgewonden spoedt Nihat zich naar Zeliha’s huis waar ze hem meteen verleidelijk aankijkt, zijn hand vastpakt en hem vraagt om even te wachten en de andere kant op te kijken. Er is een verrassing, belooft Zeliha terwijl ze naar de slaapkamer loopt.

De enige verrassing die de popelende Nihat die dag te wachten staat, is een bijl op zijn hoofd. Hij kan zijn avontuur met Zeliha niet meer navertellen. Tien dagen later vinden medewerkers van Rijkswaterstaat de twee delen van zijn gehalveerde lichaam in een greppel langs de A1 nabij Bathmen.

Rechterduim

De politie identificeert het slachtoffer aan de hand van een afdruk van zijn rechterduim al snel als Nihat. Een dag later, op 1 juni, doet toenmalig NFI-patholoog Visser onderzoek op het lijk. Hij ontdekt vele honderden maden en kevers en constateert dat het lichaam onder de navel overdwars moet zijn gekliefd. Tijdens de forensische sectie komen ook allerlei breuken in de schedel en het gezicht van Nihat aan het licht.

De politie zit ondertussen niet stil. Het spoor in het moordonderzoek leidt de recherche vrijwel onmiddellijk naar Nihats beste vriend, Selman G. en diens jonge echtgenote Zeliha. Selman heeft Nihat een paar dagen eerder als vermist bij de politie in Deventer opgegeven. Verontrust omdat hij zijn maat al anderhalve week niet meer had gezien en hem evenmin had kunnen bereiken op zijn telefoon.

Wijze

Wat Selman en zijn echtgenote de politie bij de vermissingsaangifte niet vertellen, is dat zij een paar dagen eerder hebben aangeklopt bij een ‘wijze man’ in Turks-Koerdische kringen, schrijven Gerlof Leistra en Paul Nieuwbeerta in hun boek ‘Moord en doodslag in Nederland’ over deze zaak.

Tegenover de wijsgeer zouden de twee echtelieden hebben verklaard dat Zeliha haar geliefde Nihat, na heel bruut door hem te zijn verkracht, met een bijl had doodgeslagen. Het advies van de oude man aan het stelletje is om dat meteen te gaan melden bij de politie. Nog voordat het zover komt, staat de politie al op de stoep om Zeliha en Selman op verdenking van moord in de boeien te slaan.

In het huis van de twee doen NFI-experts uitgebreid onderzoek. Als de forensisch deskundigen de woonkamer met luminol bespuiten, lichten de bank, vloer en een stuk van de vloer fel op het in het lamplicht. Op die plekken zit veel bloed, dat zichtbaar is geworden door de luminol. Op muren, televisie, bank, stoel en andere meubelstukken worden tientallen bloedspatten aangetroffen. Ook in het afvoerputje en bij de wasmachine in de badkamer zijn er resten van menselijk bloed.

Bijl

Zeliha dist bij de recherche hetzelfde verhaal op dat ze eerder aan de wijsgeer vertelde. Ze werd lastig gevallen door Nihat, zegt ze, en belde hem die maandagmorgen op om te vertellen dat hij kon krijgen wat hij wilde. “Toen heb ik de bijl in de keuken gepakt. Ik haalde uit naar voren en sloeg hem op zijn hoofd”, aldus de jonge vrouw.

Volgens Zeliha ging het gevecht met Nihat verder in de woonkamer waar ze haar zwaargewonde slachtoffer de keel dichtkneep. In de badkamer zou ze het lijk van Nihat vervolgens in tweeën hebben gehakt en in vuilniszakken hebben verpakt. Precies op dat moment kwam Selman thuis, benadrukt ze. Uiteraard bevestigt haar echtgenoot haar hele verhaal.

Vrijwillige

Recherche en Openbaar Ministerie vegen de vloer aan met Zeliha’s verklaring. Voor de agenten staat vast dat er een vrijwillige, geheime relatie was tussen Zeliha en Nihat. Telefoonspecificaties wijzen uit dat ze elkaar dagelijks belden.

Selman vertelt bovendien niet de waarheid over zijn alibi. Hij blijkt zijn vrouw ook nog eens voor te kauwen wat ze bij de politie moet verklaren, want op de luchtplaats van het politiebureau vinden agenten een briefje met allerlei instructies van Selman aan Zeliha. Daar komt bij dat technisch onderzoek op de stoffelijke resten van Nihat duidelijk maakt dat niet (alleen) Zeliha maar Selman het lichaam van zijn vriend met messen en een bijl door midden moet hebben gehakt.

Bloedwraak

De advocaat van Zeliha laat veel theorieën los op de vraag waarom zijn cliënte zou hebben gelogen. Ze kan er bloedwraak mee hebben willen voorkomen, want als bekend zou worden dat Selman Nihat vermoordde, konden Nihats nabestaanden zich gaan wreken. Een andere mogelijkheid is dat ze zich schuldig voelt vanwege haar affaire en daarom de schuld op zich neemt. Ze kan ook bang zijn voor haar echtgenoot. Of ze is, heel praktisch, als ‘slachtoffer van verkrachting’ uit op een lagere straf.

Los van al die intenties blijft de vraag hoe het nu zit in deze dodelijke eerwraakzaak. Was het Zeliha, Selman of waren ze het allebei?

Gehalveerd

Sectie toont aan dat een paar keer op Nihat met een bijl is ingeslagen. Daarna is hij volgens justitie levend of al dood door Selman en Zeliha naar de badkamer gesleept en er gehalveerd. Zeliha bevestigt in de badkamer te zijn geweest om er een emmertje sop te pakken zodat ze het bloed in de woonkamer kon wegpoetsen.

Technisch onderzoek door Richard Eikelenboom, tegenwoordig een internationaal bekende dna-deskundige van onderzoeksbureau IFS, brengt uitkomst. Richard die in die tijd nog werkzaam is voor het NFI, stuit namelijk op een bloedvlek op de achterzijde van het sweatshirt van Zeliha.

Sporen

Het bloed is onmiskenbaar van de omgebrachte Nihat en vertelt een belangrijk verhaal. Richard ontdekt dat de bloedspatten in een rechte lijn op Zeliha’s shirt terecht zijn gekomen. Dat betekent dat zij stond, haar slachtoffer zich op gelijke hoogte bevond en dat dus ook Nihat op dat moment nog overeind stond.

De bloedspatten zijn niet in de badkamer op het shirt beland, want daar lag Zeliha’s geheime liefde blijkens de sporen op de vloer toen hij werd doorkliefd. Omdat er ook in de woonkamer bloedsporen van Nihat zijn, neemt de rechtbank in Zwolle de conclusie van Richard over dat het bloed van het slachtoffer op Zeliha’s shirt kwam toen in de woonkamer op hem werd ingeslagen. En omdat het gaat om een vlek op de achterkant van het shirt, heeft Selman dus in ieder geval één keer aantoonbaar met de bijl op zijn vriend ingehakt. De vlek laat ook zien dat Zeliha daar op dat moment vlakbij stond.

Gedumpt

De rechtbank rekent het haar zwaar aan dat ze niet wegliep toen haar minnaar werd gedood. Bovendien heeft ze Nihats stoffelijke resten samen met haar man weggebracht en gedumpt bij de snelweg.

Selman had een leidende rol in de bijlmoord, stellen de rechters, en wordt op 12 maart 2002 veroordeeld tot tien jaar cel. Zeliha krijgt acht jaar gevangenisstraf wegens het medeplegen van doodslag. Maar in hoger beroep oogst de Turks Koerdische vrouw dezelfde straf als haar man: twaalf jaar, wegens het medeplegen van moord.

*Meer uit de reeks Moordvrouwen in Nederland lezen: Alphen aan den Rijn is de moord op Savanna door Sonja de J. nooit meer vergeten.