Lieve Iris,
Oost west, thuis best is een bekend gezegde in Nederland. Nu het vakantie is, veel mensen op pad zijn en er ruimte en tijd is om wat na te denken, vraag ik me af of dat gezegde voor onze eigen woonplaatsen eigenlijk wel opgaat.
Zoals je weet woon ik al bijna mijn hele leven in Wilnis. Tijdens de eerste twee jaar van mijn studie heb ik in Leiden gewoond, maar nu ben ik weer terug in het oude, vertrouwde dorp tussen Amsterdam en Utrecht.
Wilnis telt ruim 6840 inwoners. Vlakbij ons dorp liggen de, in de criminele wereld ‘beruchte’ plaatsen Mijdrecht en Vinkeveen waar geregeld grote drugsvondsten werden gedaan en waar de onderwereld zonder twijfel gebruik maakte van deze dorpen.
Megavangst
Misschien herinner je je nog wel de megavangst van 235 kilo cocaïne en zes ton cash geld die in november vorig jaar gevonden werd in een loods aan de Herenweg in Vinkeveen. Dat had je misschien niet verwacht van zo’n klein dorp. Maar niets is minder waar.
Het leek mij leuk om jou kennis te laten maken met de criminaliteit die zich in deze dorpen heeft afgespeeld. Aangezien ik weet dat jij drugsvangsten iets minder interessant vindt dan levensdelicten, heb ik me op die laatste categorie gericht.
Neem nu Wilnis. Misschien ken je het van de dijkdoorbraak waardoor in 2003 vissen door mijn straat zwommen. Maar ik verwacht niet dat je een criminele gebeurtenis kan opnoemen die zich hier afspeelde.
Ik begin bij de oudste zaak die ik tegenkwam; de vondst van het negenjarige, Amsterdamse jongetje Bastiaan Bloemena in Wilnis in 1971. Het kind bleek op 4 augustus dat jaar jaar door Gerard S., ook wel bekend als de Donald Duck-colporteur, meegelokt naar diens woning.
Misbruikt
S. had die bijnaam gekregen omdat hij in Amsterdam-Zuid de Donald Duck bezorgde en jongetjes met zich meelokte. Zo ook Basje Bloemena. In het huis van Gerard S. werd Basje misbruikt en verwurgd. Het stoffelijk overschot van de jongen werd aangetroffen door een visser in Wilnis. Het lichaam was gewikkeld in een kleed. De herkomst van dit kleed werd later uitgebreid onderzocht, aangezien er maar 24 exemplaren van gemaakt waren.
Één kleed bleek in Nederland gebleven omdat er een weeffout in zat. Je zou denken dat dit spoor de politie naar Gerard S. had kunnen leiden. Helaas gebeurde dat niet en werd hij pas ontmaskerd in 1974 nadat hij nóg een slachtoffer had gemaakt.
Weer een kind was ten prooi aan S. gevallen. Dit keer niet was het niet een jongen, waarop S. – die op jongens viel – gehoopt had. Hij had een meisje ontvoerd omdat hij dacht dat zijn slachtoffer een jongen was en vermoordde haar uit woede toen hij ontdekte welk geslacht ze had. In 1975 werd Gerard S. veroordeeld tot twintig jaar gevangenisstraf wegens doodslag. Nadat in 1989 duidelijk werd dat zijn vervroegde invrijheidstelling niet zou worden verleend, pleegde S. zelfmoord.
Slachtoffers
De onderwereld heeft ook hier, in de nabijgelegen dorpen slachtoffers gemaakt. Willem Holleeder was vaak te vinden in Vinkeveen, dus misschien heeft hij hier wel wat plannetjes bedacht en contacten gelegd. Zaken waarvoor hij nu terechtstaat. Momenteel dient zijn zaak in hoger beroep.
Holleeder wordt ervan verdacht dat hij opdracht heeft gegeven tot de liquidaties op Heineken-ontvoerder Cor van Hout, Willem Endstra, John Mieremet, kroegbaas Thomas van der Bijl en vastgoedhandelaar Kees Houtman. Deze liquidaties stonden centraal in het Passageproces, ook wel het proces van de eeuw genoemd.
Het Passageproces behelst zeven onderwereldmoorden en plannen tot liquidaties in de tijdreeks 1993-2006. In dit proces waren onder anderen Cor van Hout, Thomas van der Bijl en Kees Houtman de doelwitten.
Afkomstig
Verschillende verdachten zijn afkomstig uit de dorpen in deze omgeving. Zo zijn de veroordeelde Jesse R. en Mohammed R. (ook wel bekend als Moppie) geen onbekenden.
Jesse is de zoon van ‘godfather’ Greg R. en is opgegroeid in Vinkeveen. Mohammed emigreerde toen hij jong was van Marokko naar Mijdrecht, waar hij zijn jeugd doorbracht. Greg nam veel vriendjes van zijn zoons, onder wie ook Mohammed, in huis en was als een vader voor ze. Jesse en Mohammed werden zowel in eerste aanleg als in hoger beroep veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf.
Mijn moeder is eveneens opgegroeid in Mijdrecht en kent hun namen zoals veel andere inwoners ook doen. Toen tijdens een getuigenoproep in Opsporing Verzocht werd gevraagd wie een man die pantykousjes droeg kon zijn, wisten dan ook half Mijdrecht, Vinkeveen en Wilnis dat dit Jesse R. moest zijn.
Daar komt bij dat in het Passageproces tevens de moord op sportschoolhouder Tonnie van Maurik werd behandeld. Chai Pin S., Pinny S. genoemd, werd veroordeeld als opdrachtgeefster tot deze moord. Pinny was een prostituee die mishandeld en afgeperst zou zijn door Tonnie. Het toeval wil dat mijn moeder ook vaak bij Pinny over de vloer toen ze jong was.
Recente
Tot slot heb ik een recentere zaak. Wilnis kwam in het nieuws toen op 3 april 2019 in de berm aan de Amsteldijk een 54-jarige man dood werd aangetroffen.
Uit onderzoek is gebleken dat deze man de avond ervoor een vrouw van 45 aan de Landsherenstraat doodschoot. De schietpartij gebeurde rond tien uur ‘s avonds. De buurtbewoners deden een melding bij de politie na het horen van geschreeuw en schoten. De dader zou zijn weggerend waarna de toegesnelde bewoners het slachtoffer in de gang vonden in een plas bloed. Haar twee kinderen waren ook in de woning aanwezig.
Na dit tragische misdrijf beroofde de man zich van het leven. Zijn slachtoffer had in 2018 al meerdere keren melding gedaan van stalking door de man die haar uiteindelijk ombracht.
Benieuwd
Ik ben benieuwd wat zich bij jou in de buurt heeft afgespeeld. Dat is vast niks vergeleken met mijn opsomming.
Lieve Nikki,
De eerste gedachte die in mij opkwam toen je je afvroeg wat zich allemaal bij mij in de buurt heeft afgespeeld was ‘heb je even?’.
Mijn hele leven woon ik al in Rotterdam. In een grote stad zoals deze gebeurt eigenlijk elk uur wel iets. Als ik alles zou moeten vertellen wat zich in deze buurt aan misdrijven en delicten voordeed, denk ik dat ik na een tiendelige boekenreeks – waarbij elk deel zo dik is als een encyclopedie – nog niet klaar zou zijn.
Ik moet meteen denken aan bepaalde plekken in Rotterdam-West (ook wel het ‘Wilde Westen’ genoemd), Rotterdam-Noord (‘Noord Gestoord’) en niet te vergeten Rotterdam-Zuid en Rotterdam-Oost. Daar heb je plekken waar ik vroeger echt niet alleen mocht komen.
Vroeger
Als ik het over ‘vroeger’ heb, dan bedoel ik tijdens mijn basisschoolperiode en middelbare schooltijd. Inmiddels ben ik bijna midden twintig en kan ik in principe gaan en staan waar ik wil.
Toch denk ik dat mijn ouders, en dan voornamelijk mijn moeder, niet echt in hun handjes staan te klappen als ik vertel dat ik op die bepaalde plekken in Rotterdam ben geweest. En al helemaal wanneer dit na tien uur ‘s avonds was. Vaak zeg ik dan dat het eigenlijk niet uitmaakt waar je bent en op welk tijdstip. Als je pech hebt en de verkeerde tegen het lijf loopt, ondanks dat je helemaal niets met diegene van doen hebt, kan er overal iets ergs gebeuren. Een geval van ‘wrong place, wrong time’ om het zo maar te zeggen.
Nu weten mijn ouders ook wel dat ik de risicovolle plekken nooit expres zou opzoeken. Zo ook vorige week vrijdagavond, toen ik rustig met een aantal vrienden op een terras zat bij het Noordplein in Rotterdam. Gewoon een gezellig terras van een bar waar ik vaak genoeg kom om te weten dat het een zuivere zaak is.
Wijntje
Mijn vrienden en ik dronken rustig een wijntje, verorberden wat bitterballen en keuvelden over belangrijke en onbelangrijke zaken. Het was een rustige vrijdagavond, totdat ineens het hele plein blauw kleurde. En dan bedoel ik niet van de rook.
Ik knipperde een keer met mijn ogen en zag dat de hoek van het plein in een oogwenk afgeladen vol stond met politie. Kort daarna volgden ambulances. Sommige mensen op het terras keken nieuwsgierig om zich heen, anderen trokken de stoute schoenen aan en gingen even poolshoogte nemen. Behorend tot de eerste groep, bleef ik kalm zitten en nam ik nog maar een slok wijn. Zoals men in het Engels zegt: ‘Bad news travels fast.’ Ik had mijn wijn nog niet eens doorgeslikt toen ik hoorde dat er iemand was neergestoken.
Neergestoken
Op een terras zitten waarnaast iemand is neergestoken, is niet echt een normale gang van zaken. Het viel me op hoe stoïcijns iedereen bleef. Niet dat ik had verwacht dat mensen zou gaan gillen of huilen. Het was meer van: “Er is net iemand neergestoken!” Met als reactie: “Oh, oke.” Meteen daarna werden er alweer drankjes aan de bar gehaald. Dat zet je wel aan het denken. Ik zei net dat het niet de normale gang van zaken is. Maar voor velen kennelijk wel?
Wanneer ik ‘steekincident Rotterdam’ google, is het nieuwste bericht (ten tijde van het schrijven van deze column) nog geen dag oud. Ook de steekpartij op het Noordplein komt naar boven, en een aantal andere incidenten van de afgelopen tijd. Daarnaast zijn er veel berichten over de politie die bepaalde steek- of vuurwapens in beslag heeft genomen. Wat ook opvalt, is dat bij dit soort zaken vaak minderjarigen betrokken zijn. Zowel als dader als al slachtoffer.
Cijfers
In januari 2021 publiceerde RTV Rijnmond een artikel. Daarin is vermeld dat ‘het aantal steekincidenten in Rotterdam het afgelopen jaar bijna gelijk is gebleven aan het jaar ervoor. In 2020 waren er 89 steekincidenten, in 2019 ging het om 93 steekincidenten.’ Het is jammer dat ik niet precies heb bijgehouden op hoeveel incidenten Rotterdam nu zit. Maar als ik dat wel had gedaan, dan zou ik me gebaseerd hebben berichtgeving in de media. Waarschijnlijk zijn er ook incidenten geweest die de media niet hebben gehaald. Het is daarom de vraag hoe betrouwbaar die cijfers zouden zijn.
Ik ben benieuwd hoe de berichtgeving in januari 2022 luidt. Nog meer van zulke misdrijven? Of juist minder? De tijd zal het leren, maar ik zie het somber in. Toch zit ik ook vrijdagavond weer op hetzelfde terras. Laten we hopen dat de messen dan alleen gebruikt worden waarvoor ze zijn bedoeld. In de keuken van de bar, om tosti’s te snijden bijvoorbeeld. Die zijn daar trouwens erg lekker. Ga je volgende keer mee als je in Rotterdam bent? Good place, good time!
Liefs,
Iris
*Lees ook de vorige column van Nikki en Iris over seriemoordenaar Charles Sobhraj!