‘Ik ben een jonge, dominante en forse meid die graag mannen ontvoert zodat ik een lekker spel met ze kan spelen. Ik woon rond Arnhem en kan ergens afspreken. Dan kom ik, blinddoek ik je en bind ik je vast, stop ik je in mijn auto en neem ik je lekker mee naar mijn huis. We kunnen allerlei spannende spelletjes doen. Ik heb het liefst mannen met een goede baan (en in pak) want dat geeft een extra kick om te domineren’.
Met een Speurdersadvertentie die weinig aan de verbeelding overlaat, lokt Arwen B. in juli 2007 als strenge SM-meesteres een nietsvermoedend slachtoffer naar haar woning in Oosterhout.
De vijftigjarige Jan ziet een opwindend seksspel met de jonge meesteres wel zitten en reageert. Na wat over en weer gemail waarbij Arwen laat weten dat de sessie gratis is, besluiten de twee af te spreken.
Kousen
Bij het treinstation in Elst haalt de dan 28-jarige Arwen – een pruik met lang rood haar op haar hoofd, een zonnebril op haar neus en gekleed in een zwarte jurk en zwarte kousen -haar slaaf uit Kampen woensdag 11 juli 2007 met de auto op. Jan stapt gewillig in en laat zich onmiddellijk door zijn heerseres blinddoeken. De spanning giert door zijn lijf.
Arwen woont in een verbouwde boerderij in het centrum van Oosterhout waar ze ook is opgegroeid. Ooit was ze prostituee en ontving ze mannen tegen betaling, maar dat werk ziet ze niet meer zitten.
In het diepste geheim koestert de jonge vrouw, een beetje te dik en met een zeer jeugdige uitstraling, al heel lang een fascinatie voor geweld en misdaad. Thrillers waar het bloed uit druipt, wil ze schrijven. Vanuit die fascinatie heeft ze een plan uitgewerkt, zal Arwen later verklaren, voor het plegen van een moord. Haar slachtoffer moet mee naar huis, zijn pincode moet worden ontfutseld.
Voornemens
Niets weet de argeloze Jan op dat moment van de macabere voornemens van zijn meesteres. Hij heeft een cadeautje voor haar meegenomen: een fles drank, omdat ze hem geen geld rekent. In Arwens boerderij gaat het meteen los. Jan laat zich een beetje masseren en kietelen, één hand is met een handboei achter zijn rug aan zijn broek vastgemaakt.
Dan ontaardt het middagje seksen plotseling in een compleet andere werkelijkheid waar de twee slaags met elkaar raken. Volgens de bewoonster begint de ellende als haar date haar plotseling bij haar borsten vastpakt en tegen de grond drukt, aldus het latere rechtbankvonnis. De vraag is uiteraard of dat ook echt is gebeurd.
Arwen grijpt een mes, haalt uit en treft doel. De gewonde Jan weet een tafelpoot te bemachtigen en slaat van zich af, het meubelonderdeel wordt later teruggevonden met bloed van hem en haren van haar.
Boort
Een mat- en moordpartij wordt het, waarbij Arwen haar slachtoffer door de kamer achtervolgt en genadeloos op hem insteekt. Zo boort ze het mes tot twee keer toe diep in zijn rug en snijdt ze Jan uiteindelijk de keel door, dermate diep en krachtig dat het vlijmscherpe mes in zijn luchtpijp kerft. Dodelijk gewond zakt de Kampenaar in de deuropening naar de bijkeuken in elkaar en overlijdt dan in een poel van bloed.
De moordende meesteres heeft zelf een forse wond aan haar hand opgelopen. Het lukt daardoor voor geen meter om de grote bloedplas op het tapijt met ammoniak schoon te boenen, zoals ze zich had voorgesteld. Al haar oorspronkelijke plannen om de restanten van de moordorgie in haar huis weg te werken en zich daarna van Jans lijk te ontdoen, mislukken jammerlijk.
Uren later, om 19.22 uur precies, belt ze daarom maar met 112.
Toegetakelde
Uitgerukte politiemannen grijpen haar meteen in de kraag en stuiten op het zwaar toegetakelde lichaam van Jan. Zijn vrouw, onwetend van Jans escapades, blijkt in haar woonplaats al aangifte van zijn vermissing te hebben gedaan.
Onderzoek op de stoffelijke resten laat zien dat de vijftiger is overleden aan de gevolgen van massaal bloedverlies. Hij is zó vaak gestoken en gesneden dat er door ‘overlap’ van de letsels niet kan worden vastgesteld hoe vaak dat precies gebeurde. Vlakbij het stoffelijk overschot vindt de politie het bebloede moordwapen.
Dat Arwen haar afspraakje met voorbedachten rade heeft omgebracht en lang over de voorbereiding en planning heeft nagedacht, blijkt uit het feit dat er overal lijstjes zijn. Zo vinden rechercheurs in de boerderij een schrijfblok met een doordruk van een ‘boodschappenlijstje des doods’. Daarop heeft Arwen neergepend dat ze in ieder geval pruiken, kleding, schoenen, tape, handboeien, een knuppel, scheppen, bleek, ammoniak, plastic zeil en talkpoeder in huis moest halen.
Voorwerpen
De vrouw vertelt de politie tijdens verhoren dat ze in de maanden voor de SM-moord heel wat spullen van haar lijst insloeg. De meeste voorwerpen worden ook de speurders in het huis teruggevonden.
In een collegeblok treft het onderzoeksteam bovendien de doordruk aan van een zorgvuldig uitgewerkt tijdsschema van de dag met Jan. Opvallend is dat Arwen – blijkens het schema – ook al precies heeft uitgezocht hoeveel en bij welke banken ze met Jans bankpasje kan pinnen.
De rechtbank Arnhem concludeert op woensdag 23 januari 2008 dat Arwen zich op heel veel momenten heeft beraden hoe ze iemand om het leven zou gaan brengen en daarna zijn rekening zou gaan plunderen. Daarbij was er genoeg gelegenheid om zich te realiseren wat de gevolgen van haar daden zouden zijn.
Macht
Door een SM-afspraakje te plannen waarbij ze zelf de dominante rol speelde, kon ze op vrij eenvoudige manier fysieke macht over haar slachtoffer krijgen. Het sadomasochistische rendez-vous was dus willens en wetens een aanloopje naar moord.
Arwen zegt tijdens de zitting dat ze zich niet veel meer kan herinneren en weet al helemaal niet te vertellen waarom Jan eigenlijk dood moest. Maar, benadrukt ze, als dat echt haar intentie was geweest, had ze het slimmer aangepakt.
Een psycholoog en psychiater ontdekken heel wat stoornissen bij Arwen. In de persoonlijkheidsproblematiek van de jonge vrouw schuilt volgens de deskundigen ook het compenseren van haar onbeduidendheid in fantasieën. Ze lijdt aan een ‘depressieve stoornis, een posttraumatische stressstoornis, een eetstoornis en een persoonlijkheidsstoornis met schizotypische en borderline trekken’. Sterk verminderd toerekeningsvatbaar, besluit de rechtbank die haar veroordeelt tot tien jaar cel en tbs. Een aantal eerdere misdrijven waaronder diefstal en oplichting achten de rechters eveneens bewezen.
Geëmotioneerd
Geëmotioneerd maakt de weduwe van Jan tijdens het strafproces gebruik van het spreekrecht en vertelt openhartig over haar vermoorde echtgenoot en haar verdriet. “Jan was een goede en lieve man”, zegt ze onder meer. “Dit had hij niet verdiend. Ik kan hier niet mee leven en mezelf beter door een auto laten overrijden. Ik ben naar het kerkhof gegaan, daar heb ik gegild en geschreeuwd. (…) Ik wilde samen met Jan oud worden, maar die toekomst is me afgenomen.”
Grote vraag blijft wat Arwen B. precies dreef. Tenzij zij daartoe worden aangezet door een moordlustige, mannelijke partner, moorden vrouwen niet of nauwelijks vanuit een seksueel motief. Wel gebruiken zij seks om hun slachtoffers in een kwetsbare positie te brengen.
Dat lijkt in dit bloedige dossier zeer zeker aan de orde te zijn geweest.
*Benieuwd naar nóg een Moordvrouw? Lees hier hoe de mooie Nuran jaren geleden wraak nam voor de ellende die haar baas in haar leven had aangericht.